چیستی سبک زندگی ایرانی – اسلامی و چگونگی اجتهاد فرهنگی الگونگر

سبک زندگی، مفهوم جدیدی است. از زمان طرح نظری آن در معنای امروزین، بیش از چند دهه )سالهای دهه 60 میلادی( نمی‏گذرد. بخشی از ابهام درباره مفهوم سبک زندگی، به مسائل منطقی - زبانی و بخشی دیگر، به بستر فرهنگی - جامعه‏شناختی، که از آن برآمده، بازمی‏گردد. از سویی، ویژگی میان‏رشته‏ای مطالعات مربوط به سبک زندگی به ابهام مفهومی آن دامن زده است. سبک زندگی، مجموعه‏ای از عناصر پیوسته به هم است و افراد، سازوار با هویت و سلایق خویش، آنها را برگزیده و یک کل متمایز را تشکیل می‏دهند. در سبک زندگی اسلامی، تنها به دنبال متن روایات و آیات و زندگی ائمه نیستیم، که این موارد بسان منابع استنباطی سبک زندگی اسلامی است، بلکه با استفاده از »الگوهای فرهنگی اسلام« که در منابع دینی آمده است، می‏توانیم در صحنه زندگی ورود پیدا کنیم. زوایای سبک زندگی اسلامی، گونه گون و سازوار با نیازهای انسان و جامعه است که می‏توان در شانزده حوزه کلی، این زوایا را فهرست کرد که به‏صورت جدول و نمایش ترسیمی نیز ارائه شده است. سیره رضوی نیز منبعی مهم از جهت معرفتی - ارزشی برای الگوسازی فرهنگی به‏شمار می‏رود.